Over de helft
Door: Riannevwingerden
Blijf op de hoogte en volg Rianne
24 Oktober 2011 | Sierra Leone, Freetown
Ben op de helft
Vorige week een hoop dingen gedaan buiten het werk om.
De mensen die geopereerd zijn en in de provincie wonen maar nog wel behandeling nodig hebben, zoals het verwijderen van hechtingen of wondzorg logeren in het Hope Centre Het schip ligt aan de kade en is afgeschermd met zee containers en heeft een toegangspoort
Het Hope Centre ligt buiten deze poort langs de Badboylane.
De badboylane is al een verhaal op zich. Alle vrachtwagens met zeecontainers komen over die weg naar de poort van het industrie terrein van de haven waar ook de AFrica Mercy ligt. Je wilt niet weten hoe die vrachtwagens eruit zien soms hebben ze ook teksten op de wagen zoals in God we trust en dat is soms ook echt nodig. De weg is smal en loopt wat af zodat de meeste vrachtwagens er met grote blokken steen voor de wielen staan om te voorkomen dat ze uit zichzelf gaan rijden. Wat dan ook wel eens gebeurt. Dan wonen er ook nog mensen langs die weg en worden er dingen verkocht.
Je mag nooit alleen Freetown in en dus ook niet alleen naar het Hope Centre dus met een groep wij ernaar toe. Veel van mijn patiënten wonen daar tijdelijk en sommigen zie ik dagelijks. Het was dan ook geweldig om daar te zijn. Ze waren zo blij mij er te zien en iedereen wilde op de foto. Ik heb dan ook verschillende foto’s voor ze uitgeprint, gelamineerd en aan ze gegeven.
Elke avond wordt er een dienst gehouden met een korte meditatie. Nou zingen kunnen ze uit volle borst . Sommigen verblijven er al een poosje sommigen wonden willen slecht genezen vanwege pseudomonas en MRSA, slechte conditie en eenzijdige voeding. Er wordt dan ook veel extra voedingstoffen vit en mineralen. De tijd voor de Africa Mercy zit er bijna op in Siërra Leone. Sommige operaties worden niet meer gedaan omdat er dan geen nazorg gegeven kan worden. Op dit moment zijn er zo’n 33 nationaliteiten aan boord. Komende woensdag 26 oktober komt w.s. Prinses An van de Britse Koninklijke familie even op het schip. Ben benieuwd
Het zorgen voor de patiënten is leuk en soms eigenlijk wel ingewikkeld. Er worden verschillende talen gesproken i n Sierra Leonne, Temne Mende en krio. Nu is communicatie soms al lastig in je eigen taal maar als het ook nog via een tolk gaat!! Mijn Engels is niet al te best, het Engels van de vertalers klinkt soms heel anders en zij moeten dan mijn verhaal weer doorgeven of ik krijg het verhaal van de patiënt te horen van de vertalers.
Soms is dat zo lastig want op een vraag of ze nog genoeg spullen hebben om een wond te verbinden of medicijnen kan het gemakkelijk gebeuren dat ze eerst ja zeggen en als je het nog eens op een andere manier vraagt krijg je het tegenovergestelde antwoord
Maar goed ik moet erop vertrouwen dat de vertalers mijn patiënten goed uitleggen wat ze moeten doen
Vorige week zaterdag naar het strand geweest en dat was een hele belevenis.
Iemand had een Podo Podo geregeld (een volkswagenbusje)
Daar gingen we met 16 man in met chauffeur is dat dan 17. Dat is nog weinig want de Sierra Leoners gaan wel met 25 in zo'n bus plus alle koopwaar.
Na 1 1/2 uur rijden is er iets gebroken bij het rechter voorwiel. De rook kwam er af.
Wij de bus uit de chauffeur achterop een brommer op zoek naar een ander Podo Podo. Hij komt terug op de brommer en geen andere auto, wij zijn toen gaan lopen Geen idee hoeveel later komt er een ander auto geen busje meer een grote stationwagen waar wij weer met 16 man ingingen 3 in de kofferbak met de klep open.1 van de bijrijders stond achter op de auto de klep te houden en aan de rechter kant was de schuifdeur open
De weg werd hoe langer hoe slechter en soms stapten we maar uit omdat de auto anders echt niet de hobbel kon nemen. Door diepen plassen gevaarlijk schuin over verborgen stenen enz. Omdat de auto langzaam reed raakte de koelvloeistof oververhit dus stoom onder de motorkap vandaan. Wij weer een stukje lopen. Hij haalde ons later in en wij weer in de auto en ja hoor even later een lekke band. Toen zijn we verder gaan lopen naar het strand het was niet heel ver meer.
He, he eindelijk we zijn om 9.30 uur vertrokken en kwamen aan om 14.30 en konden we de zee induiken en dat was heerlijk. Lekkere golven en het zonnetje. We hebben op het strand gegeten en gingen om 17 uur weer terug met de zelfde auto maar nu met 8 personen want de rest van de groep bleef de nacht op het strand van Beach River 2 De auto was inmiddels weer in orde en we waren om 19.45 uur weer terug op het schip na een voorspoedige reis.
Wat ik zo sneu vind is dat de man van de Podo Podo nu niks heeft verdient want je betaald pas als je op de plek van bestemming ben, een kapotte bus en hij was ook nog te koop.
Vorige week een hoop dingen gedaan buiten het werk om.
De mensen die geopereerd zijn en in de provincie wonen maar nog wel behandeling nodig hebben, zoals het verwijderen van hechtingen of wondzorg logeren in het Hope Centre Het schip ligt aan de kade en is afgeschermd met zee containers en heeft een toegangspoort
Het Hope Centre ligt buiten deze poort langs de Badboylane.
De badboylane is al een verhaal op zich. Alle vrachtwagens met zeecontainers komen over die weg naar de poort van het industrie terrein van de haven waar ook de AFrica Mercy ligt. Je wilt niet weten hoe die vrachtwagens eruit zien soms hebben ze ook teksten op de wagen zoals in God we trust en dat is soms ook echt nodig. De weg is smal en loopt wat af zodat de meeste vrachtwagens er met grote blokken steen voor de wielen staan om te voorkomen dat ze uit zichzelf gaan rijden. Wat dan ook wel eens gebeurt. Dan wonen er ook nog mensen langs die weg en worden er dingen verkocht.
Je mag nooit alleen Freetown in en dus ook niet alleen naar het Hope Centre dus met een groep wij ernaar toe. Veel van mijn patiënten wonen daar tijdelijk en sommigen zie ik dagelijks. Het was dan ook geweldig om daar te zijn. Ze waren zo blij mij er te zien en iedereen wilde op de foto. Ik heb dan ook verschillende foto’s voor ze uitgeprint, gelamineerd en aan ze gegeven.
Elke avond wordt er een dienst gehouden met een korte meditatie. Nou zingen kunnen ze uit volle borst . Sommigen verblijven er al een poosje sommigen wonden willen slecht genezen vanwege pseudomonas en MRSA, slechte conditie en eenzijdige voeding. Er wordt dan ook veel extra voedingstoffen vit en mineralen. De tijd voor de Africa Mercy zit er bijna op in Siërra Leone. Sommige operaties worden niet meer gedaan omdat er dan geen nazorg gegeven kan worden. Op dit moment zijn er zo’n 33 nationaliteiten aan boord. Komende woensdag 26 oktober komt w.s. Prinses An van de Britse Koninklijke familie even op het schip. Ben benieuwd
Het zorgen voor de patiënten is leuk en soms eigenlijk wel ingewikkeld. Er worden verschillende talen gesproken i n Sierra Leonne, Temne Mende en krio. Nu is communicatie soms al lastig in je eigen taal maar als het ook nog via een tolk gaat!! Mijn Engels is niet al te best, het Engels van de vertalers klinkt soms heel anders en zij moeten dan mijn verhaal weer doorgeven of ik krijg het verhaal van de patiënt te horen van de vertalers.
Soms is dat zo lastig want op een vraag of ze nog genoeg spullen hebben om een wond te verbinden of medicijnen kan het gemakkelijk gebeuren dat ze eerst ja zeggen en als je het nog eens op een andere manier vraagt krijg je het tegenovergestelde antwoord
Maar goed ik moet erop vertrouwen dat de vertalers mijn patiënten goed uitleggen wat ze moeten doen
Vorige week zaterdag naar het strand geweest en dat was een hele belevenis.
Iemand had een Podo Podo geregeld (een volkswagenbusje)
Daar gingen we met 16 man in met chauffeur is dat dan 17. Dat is nog weinig want de Sierra Leoners gaan wel met 25 in zo'n bus plus alle koopwaar.
Na 1 1/2 uur rijden is er iets gebroken bij het rechter voorwiel. De rook kwam er af.
Wij de bus uit de chauffeur achterop een brommer op zoek naar een ander Podo Podo. Hij komt terug op de brommer en geen andere auto, wij zijn toen gaan lopen Geen idee hoeveel later komt er een ander auto geen busje meer een grote stationwagen waar wij weer met 16 man ingingen 3 in de kofferbak met de klep open.1 van de bijrijders stond achter op de auto de klep te houden en aan de rechter kant was de schuifdeur open
De weg werd hoe langer hoe slechter en soms stapten we maar uit omdat de auto anders echt niet de hobbel kon nemen. Door diepen plassen gevaarlijk schuin over verborgen stenen enz. Omdat de auto langzaam reed raakte de koelvloeistof oververhit dus stoom onder de motorkap vandaan. Wij weer een stukje lopen. Hij haalde ons later in en wij weer in de auto en ja hoor even later een lekke band. Toen zijn we verder gaan lopen naar het strand het was niet heel ver meer.
He, he eindelijk we zijn om 9.30 uur vertrokken en kwamen aan om 14.30 en konden we de zee induiken en dat was heerlijk. Lekkere golven en het zonnetje. We hebben op het strand gegeten en gingen om 17 uur weer terug met de zelfde auto maar nu met 8 personen want de rest van de groep bleef de nacht op het strand van Beach River 2 De auto was inmiddels weer in orde en we waren om 19.45 uur weer terug op het schip na een voorspoedige reis.
Wat ik zo sneu vind is dat de man van de Podo Podo nu niks heeft verdient want je betaald pas als je op de plek van bestemming ben, een kapotte bus en hij was ook nog te koop.
-
24 Oktober 2011 - 20:56
David En Jolanda:
Hoi Rianne,
Wat een practig verslag weer. We genieten hier van je verhalen. Mooi geillustreerd met foto's.
Wat lief dat kindje in de doek bij jou op de rug! Dat je alweer op de helft bent! Groetjes van ons allemaal -
24 Oktober 2011 - 21:11
Robin (van Axat):
Dianne, ik vind het geweldig je verhalen te lezen en dat je daar werkt. Ik vind je een kei! Een geweldige vrouw! En ik weet zeker dat Hanneke er ook zo over denkt. Pas je goed op jezelf?
Liefs en groet. Robin en Hanneke -
24 Oktober 2011 - 22:15
Gerben:
Wauw... Wat een rit. Zielig voor de podo podo man.
Succes met je werk! Ik kijk uit naar je volgende belevenissen.
Liefs -
25 Oktober 2011 - 05:37
Robin (van Axat):
Dianne, ik vind het geweldig je verhalen te lezen en dat je daar werkt. Ik vind je een kei! Een geweldige vrouw! En ik weet zeker dat Hanneke er ook zo over denkt. Pas je goed op jezelf?
Liefs en groet. Robin en Hanneke -
25 Oktober 2011 - 07:31
Piet En Sjanie Mans:
Wat een pracht ervaring doe je op,mooie fote,s en verslagen/verhalen ,wij als avonturiers genieten hier van. We zien al uit naar je volgende verslag. Heel goed wat je doet als vrijwilger.
Geniet er van .
piet en sjanie mans -
25 Oktober 2011 - 08:49
Jeanne:
Ik kijk al uit naar je volgende reisverslagen. Als je terug bent moet je ons alles nog eens vertellen, dat zal een leuke avond worden. Veel sterkte met de rest van je verblijf daar. Groetjes, Jeanne -
25 Oktober 2011 - 09:31
Bets Van Verseveld:
Hoi Rianne,
Je bent hier op je plaats het is misschien wel zwaar en hard werken maar ik denk van een fijne sfeer met elkaar.
Bij ons is het herfst koud wind en regen.
Lieve groetjes uit Spijk (regenboogschool) Bets van Verseveld -
25 Oktober 2011 - 12:41
Cora Veldhuizen:
Hallo Rianne,
ja de tijd gaat snel. Voor jou lijkt het misschien niet eens zo lang, want je maakt zo veel mee. Je bent in een heel andere wereld daar. Andere prioriteiten, andere reacties. Het is wel dankbaar werk, denk ik. Echt avontuur. Ik wens je nog heel veel goede ervaringen deze tweede helft. Hartelijke groeten van Cora Veldhuizen -
25 Oktober 2011 - 17:42
Diny Mudde:
Hoi Rianne
Wat een verhaal geweldig ,en wat reis verslageen dag onderweg voor twee uurtjes strand.
Leuk de black and white foto's
Heel veel liefs DIny -
25 Oktober 2011 - 20:21
Annet Verhagen:
Hoi Rianne,
Wat een avontuur. Ik denk wanneer je weer hier terug bent, dat je ontzettend moet wennen aan de 'luxe', je privacy en de Hollandse mensen.
Nog veel succes daar. Zo te zien, heb je het goed naar je zin.
Ciao Annet. -
25 Oktober 2011 - 20:29
Jeannet R:
Hoi Rianne,
Wat een verslag zeg, Hier bel je de ANWB en dan ben je binnen mum van tijd geholpen, en die man verdiend er helemaal niets mee.
Maar wat gaat de tijd toch snel zeg,
Een aantal cl volgen je ook op je blog zo leuk!!
Goed denk ik om te lezen dat zo veel mensen je kunnen volgen en zo geintereseerd zijn in je mooie verhalen.
Volgende keer gaan we samen hahahah
Meid, ik kijk uit naar je volgende verslag.
Lieve groetjes Jeannet -
26 Oktober 2011 - 10:36
Danielle:
WAUW mamseltje, typisch gevallletje TIA =this is Africa:)
Mooie verhalen, avonturen. Supermooie foto's, supermooie mensen! Alleen die mensen op t strand zien een beetje bleek ;)
Ik krijg de kriebels er van -en we hebben dus toch weer ticket geboekt naar Botswana...
Altijd al kindje op mijn rug willen leren binden, kan jij me nu dus leren?
Tijd gaat snel, geniet er van!
Liefs Danielle
-
26 Oktober 2011 - 17:35
Nicolette Wolschrijn:
hoi lieverd wat een belevenis die foto met het kindje op je rug vind ik erg leuk en wat een mooie zonsondergang zwaar genieten.enne die auto je was toch niet bang je zit bij mij ook in de auto hihihihi geniet nog van de tijd dat je daar bent,groetjes nicolette -
27 Oktober 2011 - 20:03
Gerda Dijkstra:
Hallo Rianne,
Oef, wat gaat dat snel, alweer over de helft.
Geweldig om je zo te kunnen volgen, ook leuk al die foto's.
Wat een cultuurshock zal het voor je zijn als je weer terug bent.
Sterkte en Gods zegen voor de tijd die je er nog bent.
Groetjes,
Gerda -
28 Oktober 2011 - 23:52
Dita:
hallo Rianne,
Ik ben net klaar met een email aan mijn andere buurdame, die mij op de hoogte bracht dat er wat het weer betreft misschien strenger weer aan zit te komen ivm waterafsluiten en aftappen.
Daar hoef jij je niet om te bekommeren met 30 graden en strandbezoek.
Prachtig strand en wat een leuke foto's
Ja die beelden van gestrande auto's in Afrika die zien we af en toe wel.
Maar watmen zegt blijven de mensen daar ondanks hun moeilijkheden opgewekt en vrolijk.
Mooie foto-albums en een dagboek voor als je weer lekker rustig thuis zit na te mijmeren over je leven Sierre Leone.
een beloning voor je goede werken.
Nog een heel mooie en goede tijd daar gewenst. -
29 Oktober 2011 - 17:09
Jannie Van Gameren:
Met spanning heb ik je verslag gelzen van de sranddag. Niet voor te stellen hier in ons luxe land. Wat een belevenissen maak je mee niet te geloven dat je al op de helft ben.Wens je nog een goede tijd en kijk steeds uit naar je verslag. Hartelijke groet van Jannie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
