De eerste weken
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
16 Oktober 2015 | Madagascar, Toamasina
Na de eerste werkweek ook het eerste uitstapje op zaterdag en wel naar Parc zoologique of wel Ivoloina. Een park met Lemurs in gevangenschap voor het voorbestaan maar ook in vrijheid in de bomen. Daarna gewandeld naar de top van een bergje voor een uitzicht en onderweg de waterval, natuurlijk even het water in. Het water was heerlijk en er zwommen geen enge beesten in.
Ik voel me weer helemaal thuis op het schip alsof er geen 2 jaar tussen heeft gezeten en ik niet weg ben geweest
Zondag naar de Victoria Church geweest, goede band met veel enorm grote geluids boxen. Ik kon mezelf niet horen zingen en dat zegt wat, ha ha.
Er is een team van EO Metterdaad aan boord geweest voor het maken van een reportage die in maart of april wordt uitgezonden
Ik zie weer dingen die je niet voor mogelijk houd. Grote gezichts tumoren en baby's met een gespleten lip en heel veel kinderen en volwassenen met littekens van brandwonden
Ik wil jullie een verhaal vertellen van 1 van mijn patiëntjes. Ze is 6 jaar en weegt nog geen 14 kg.
Zij is door een vrouw van hun eigen kerk in april van dit jaar in het vuur geduwd, het is in Madagascar zelfs op de tv geweest .
Ze is flink verbrand op haar rug en nek en oor en buik Het litteken weefsel heeft haar hoofd vastgezet aan haar borst Zij kan haar hoofd niet omhoog doen en 1 ooglid is helemaal scheef naar beneden getrokken. Van haar oorschelp is niets meer over en haar oor is nu een gat in haar hoofd.
Zij moet om de dag opnieuw verbonden worden en dat was in het begin een drama, nu gaat het iets beter. Ze is zo verschrikkelijk bang en dat is te begrijpen. Het verwijderen van het verband vind ze doodeng en dan moet er voor 5 minuten bleach wather ( chloor water) op haar rug wat pijnlijk is. Als dat klaar is gaat het beter want zalfgaas met betadinezalf is niet meer pijnlijk.
Ze wordt al sinds april door Mercy Ships verzorgt en sinds ik er ben doe ik de verzorging samen met Priscilla 1 van de vertaalsters. Ik denk dat wij niet kunnen inschatten hoeveel pijn dit meisje gehad moet hebben in de afgelopen maanden
Als we klaar zijn met de verzorging lacht ze naar me en bedankt me zelfs, wat een ongelooflijk dapper meisje
W.s zal ze nog wel een operatie nodig hebben om het littekenweefsel te verwijderen en plastische chirurgie toe te passen maar dat weet ik niet, dat betekent weer pijn
Afgelopen weekend was ik ziek met diarree en koorts zoals heel veel mensen aan boord. Er schijnen 3 soorten van ziekte te zijn een shigelle en een campylobacter en mogelijk ook nog een virus
Het is behoorlijk heftig omdat er zoveel ziek zijn. Er zijn zelfs operatie afgelast omdat er te weinig zusters op de afdelingen over waarden om het werk te doen.
Ik heb 2 dagen niet mogen werken en alleen water en thee drinken en heb een antibiotica kuurtje gekregen. Gelukkig was ik snel hersteld en kon ik mijn werk weer doen want daar kom ik tenslotte voor.
De werkdagen zijn nog niet lang, vaak zijn we om 15 uur al klaar, maar dat zal wel gaan veranderen de komende weken
Het leven aan boord is intensief. Er is veel te doen en te praten. Er is nu zelfs een koor!! Hoera. We hebben ook al een lied uitgevoerd. Klonk ook nog. Momenteel zijn er veel mensen op het schip aan het werk die heel goed piano kunnen spelen. Zo kun je dan verrast worden door een soort Ierse muziek met piano fluit en gitaar of Mozart Midships. Midships is de plaats waar je s'avonds lekker op een bank kunt zitten om te kletsen of te lezen of voor een spelletje. Het is er alleen zo koud dat je altijd een vest of shirt met lange mouw aantrekt.
Groetjes en tot de volgende verhalen.
Ik voel me weer helemaal thuis op het schip alsof er geen 2 jaar tussen heeft gezeten en ik niet weg ben geweest
Zondag naar de Victoria Church geweest, goede band met veel enorm grote geluids boxen. Ik kon mezelf niet horen zingen en dat zegt wat, ha ha.
Er is een team van EO Metterdaad aan boord geweest voor het maken van een reportage die in maart of april wordt uitgezonden
Ik zie weer dingen die je niet voor mogelijk houd. Grote gezichts tumoren en baby's met een gespleten lip en heel veel kinderen en volwassenen met littekens van brandwonden
Ik wil jullie een verhaal vertellen van 1 van mijn patiëntjes. Ze is 6 jaar en weegt nog geen 14 kg.
Zij is door een vrouw van hun eigen kerk in april van dit jaar in het vuur geduwd, het is in Madagascar zelfs op de tv geweest .
Ze is flink verbrand op haar rug en nek en oor en buik Het litteken weefsel heeft haar hoofd vastgezet aan haar borst Zij kan haar hoofd niet omhoog doen en 1 ooglid is helemaal scheef naar beneden getrokken. Van haar oorschelp is niets meer over en haar oor is nu een gat in haar hoofd.
Zij moet om de dag opnieuw verbonden worden en dat was in het begin een drama, nu gaat het iets beter. Ze is zo verschrikkelijk bang en dat is te begrijpen. Het verwijderen van het verband vind ze doodeng en dan moet er voor 5 minuten bleach wather ( chloor water) op haar rug wat pijnlijk is. Als dat klaar is gaat het beter want zalfgaas met betadinezalf is niet meer pijnlijk.
Ze wordt al sinds april door Mercy Ships verzorgt en sinds ik er ben doe ik de verzorging samen met Priscilla 1 van de vertaalsters. Ik denk dat wij niet kunnen inschatten hoeveel pijn dit meisje gehad moet hebben in de afgelopen maanden
Als we klaar zijn met de verzorging lacht ze naar me en bedankt me zelfs, wat een ongelooflijk dapper meisje
W.s zal ze nog wel een operatie nodig hebben om het littekenweefsel te verwijderen en plastische chirurgie toe te passen maar dat weet ik niet, dat betekent weer pijn
Afgelopen weekend was ik ziek met diarree en koorts zoals heel veel mensen aan boord. Er schijnen 3 soorten van ziekte te zijn een shigelle en een campylobacter en mogelijk ook nog een virus
Het is behoorlijk heftig omdat er zoveel ziek zijn. Er zijn zelfs operatie afgelast omdat er te weinig zusters op de afdelingen over waarden om het werk te doen.
Ik heb 2 dagen niet mogen werken en alleen water en thee drinken en heb een antibiotica kuurtje gekregen. Gelukkig was ik snel hersteld en kon ik mijn werk weer doen want daar kom ik tenslotte voor.
De werkdagen zijn nog niet lang, vaak zijn we om 15 uur al klaar, maar dat zal wel gaan veranderen de komende weken
Het leven aan boord is intensief. Er is veel te doen en te praten. Er is nu zelfs een koor!! Hoera. We hebben ook al een lied uitgevoerd. Klonk ook nog. Momenteel zijn er veel mensen op het schip aan het werk die heel goed piano kunnen spelen. Zo kun je dan verrast worden door een soort Ierse muziek met piano fluit en gitaar of Mozart Midships. Midships is de plaats waar je s'avonds lekker op een bank kunt zitten om te kletsen of te lezen of voor een spelletje. Het is er alleen zo koud dat je altijd een vest of shirt met lange mouw aantrekt.
Groetjes en tot de volgende verhalen.
-
16 Oktober 2015 - 20:31
Els:
Mooi verslag zus, je doet belangrijk werk. Fijn dat je het zo naar je zin hebt! -
16 Oktober 2015 - 21:27
Joke Bons:
Heftig verhaal Rianne. Wat fijn dat je iets voor het meisje kunt betekenen. Wat zal het jullie veel doen, kinderen zo te zien lijden. Ook goed om te lezen dat er mogelijkheden zijn om je te ontspannen en iets leuks te doen Heel veel sterkte, en alle goeds. -
16 Oktober 2015 - 21:59
Nely Maris:
Ha Rianne
Wat een ontroerend verhaal van het meisje met de brandwonden. Fijn dat je e weer zo snel op je gemak voelt. -
17 Oktober 2015 - 12:51
Jolanda:
Hoi Rianne, Goed van je te horen.
Gelukkig dat je weer snel beter was. Wat een prachtige natuur Rianne. Ben onder de indruk van je verhaal en van je foto's. -
17 Oktober 2015 - 14:29
Annet:
Fijn Rianne dat je je weer helemaal thuis voelt. Dan ben je op de juiste plek. Dat is een heftig verhaal van dat meisje. Geniet nog van je verblijf daar en laat vooral nog meer van je horen. -
17 Oktober 2015 - 14:45
Gerda Dijkstra:
Hallo Rianne,
Fijn om weer wat van jou te horen.
Veel respect voor jou, heftig wat je allemaal ziet en moet doen.
Goed dat je weer beter bent en ook even van andere dingen kunt genieten.
Zwaar hoor, knap dat je dit kunt doen.
Gods zegen bij jouw werk.
Groeten,
Gerda -
18 Oktober 2015 - 21:08
Wim En Janny:
Hoi Rianne,
Nu pas je verslagen gelezen en de foto's bekeken.
(Wij hebben een Balkan-reis gemaakt).
We leven met je mee en we zien het voor ons.
Wat een heftig verhaal van dat meisje. Fijn, dat je wat voor haar
kan betekenen.
Sterkte in alles. Groeten van Wim en Janny -
07 November 2015 - 20:56
Ellen Mars:
Hoi Rianne
Heerlijk om al je verhalen weer te lezen.
Ontroerend, maar gelukkig lees ik ook dat je geniet
Nog een late felicitatie van mij, sorry vergeten.
Lieve groetjes uit Schagen, Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
