Druk social leve geen tijd om te schrijven
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
26 Februari 2017 | Benin, Cotonou
Het is al weer even geleden maar hier dan weer een verhaal.
Zoals de titel zegt is het leven aan boord druk met werken en daarna met kletsen met de vele Nederlanders. Heel erg gezellig.
Het wordt wat drukker in de outpatient en ik heb zo mijn eigen patiënten.
Ze hebben allemaal hun eigen verhaal
Naomi haar benen waren zo krom dat ze bijna op haar knieën liep. Nu zijn haar benen recht en moet ze leren lopen. Omdat ze heel lang in het gips heeft gezeten had ze een drukplek op haar hiel gekregen. Daarvoor komt ze een paar keer in de week bij ons voor wondzorg. Gelukkig begint de wond goed te genezen.
Bij Flaubert is een teen geamputeerd en is zijn grote teen een stukje kleiner gemaakt. Er is een snee gemaakt op en onder zijn voet en helaas nadat de hechtingen eruit mochten is de wond toch open gegaan. Dat is bij dit soort operatie een risico omdat eelt niet zo goed geneest
David is een lief klein jongetje waarbij ze een lymfe misvorming hebben weggehaald uit zijn bovenbeen. Helaas is er een ontsteking bijgekomen en moest hij even weer opgenomen worden en heeft hij nu een open wond. Gelukkig gaat het nu de goede kant op met hem.
Zo kan ik nog wel even doorgaan
De wondzorg hier kun je niet vergelijken met Nederland of elk ander westers land.
Allereerst zijn de temperaturen hier hoog en is er een hoge lucht vochtigheid waardoor er snel een ontsteking optreed. Omdat mensen vrij op de markt antibiotica kunnen kopen is er ook heel veel resistentie of wel MRSA
Ook is de voedings en gezondheid toestand hier anders en dat kan ook de wond genezing vertragen
Veel van de gezwellen die we hier zien komen in het westen niet voor omdat die al in een heel veel eerder stadium worden verwijderd.
Hier lopen mensen er soms jaren mee rond en groeit het maar door. Er zijn wel ziekenhuizen maar mensen moeten alles eerst zelf kopen zoals gazen, thermometer enz voordat ze geholpen worden.
Een schildklier die groter is dan een flinke grapefruit is geen uitzondering
Ook veel afwijkingen aan de benen zie je hier veel. Mogelijk door onvoldoende voeding in jonge leven en soms ook door het verkeerd injecteren.
Zaterdag 11 februari naar Quida geweest
Daar is nog 1 overgebleven fort van de Portugezen van waaruit de slaven de naar de zee lopen en op schepen over de wereld verspreid zijn. Ook Nederland had er een slaven fort.
De inlandse bevolking ronselden zelf soms mensen om ze als slaven te verkopen.
In het Portugese fort is nu een museum. Daar zag je oude tekeningen hoe de slaven aan elkaar met halsbanden moesten lopen. Er is nu een tentoonstelling waarin te zien is dat de slaven die door Portugal naar Brazilië verscheept werden hen traditie en rituelen meenamen er is nauwelijks verschil in kleding en zang en dansen.
Wij hebben de route ook gelopen en het was heet en vermoeiend. Aan het eind is er de poort of no return. Als je daardoor heen bent is er alleen nog maar de zee met de schepen. Langs de route zijn ook de voodoo tempels en tempels voor de python.
Na Quida zijn we naar Grand Popo gegaan voor een heerlijk rustig weekendje met 4 duchies aan zee en in het zwembad.
En dan weer naar het schip en werken.
Zaterdag 25 februari
De eerste van de vriendinnen Gea heeft haar tijd aan boord erop zitten. Als afsluiting gaan we naar Babs Dock
Eerst een fantastische reis met de auto langs de zee over een hobbel de bobbel zandweg.
Dan met een bootje door een mangroven kanaal en over een meer om aan te komen bij Babs Dock
Deze plaats is gerealiseerd en beheerd door een Belgisch echtpaar.
Een heerlijke plaats om te relaxen in een stoel of op een matrasje. Het binnen meer is ondiep en je kunt er eten, drinken, zwemmen, kanoën, zelfs een klein zeilbootje ligt er
Vandaag zondag 26 februari naar de dienst in het Hope centre geweest. Veel van mijn patiënten daar begroet en een uitbundige worship met zang en dans.
Onderweg naar en van het Hope cente zie je weer een ander deel van de stad. Hier geen geasfalteerde weg maar zand en alle afval wordt op straat gegooid. Op een plein zijn jongens aan het voetballen, de ene groep met een bal en de andere groep met een legen waterfles.
Ook zie je veel mannen boven op hun zimidjan slapen. Hoe ze dat doen geen idee.
Dit was het weer voor even.
-
26 Februari 2017 - 19:09
Annet Verhagen:
Fijn om weer wat van je te horen. Mooie foto's en indrukwekkend om te zien wat een verschil een operatie kan maken. Veel succes en plezier nog!
Annet. -
26 Februari 2017 - 19:55
Ellen :
Hoi Rianne
Wat doen jullie daar toch fantastisch werk -
27 Februari 2017 - 08:41
Nely Maris:
Wat heb je weer veel gezien en meegemaakt. Groeten van Jos en Nely -
27 Februari 2017 - 13:55
Geert Huisman:
Prachtig beschreven belevenissen, wij, thuisblijvers, genieten met je mee. Wat een mooie combinatie: werken, een mooi land zien en dan ook nog bij de koning op visite. Dat krijg je in Nederland niet voor elkaar of je moet op dezelfde dag als WA geboren zijn.
Veel plezier daar, wees voorzichtig, bescherm jezelf goed en graag een volgende epistel.
groet Joke en Geert -
28 Februari 2017 - 08:48
Danielle:
Mooi mam!!!
Liefs, -
28 Februari 2017 - 09:04
Ria De Man:
ik vind het werk wat je doet zo prachtig en bevredigend. Wat jij kan betekenen voor de minder bedeelden aldaar. Geweldig! Ik denk dat je het heel jammer vindt al de tijd weer voorbij is. Je zult deze kinderen missen. Naast werk ook heerlijke ontspanning> Wat moet het indrukwekkend maar ook droevig zijn in het Portugese fort. Wat de mensen allemaal moesten meemaken. Wij hebben het zo goed en dat mogen we ook niet vergeten.
Groet nicht Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
