Een reis met hindernissen

Een reis met hindernissen.

Zaterdag ochtend de reis kan beginnen. Collega Nicolet rijdt de auto voor en we gaan op weg naar het station van Gorinchem
Daar wordt al snel duidelijk dat er geen treinen rijden naar Dordrecht vanwege ijzel op de bovenleidingen. Gelukkig heb ik een hele lieve collega die mij met de auto naar Dordrecht brengt. Daar komt vrij snel de trein naar Rosendaal en deze is prima op tijd. Bij aankomst in Rozendaal staat de trein naar Brussel er al maar helaas er is een technisch probleem met een deur en en na een tijdje wachten gaat hij toch niet rijden
Iedereen de trein uit en met z'n allen een plekje zoeken in de stoptrein naar Antwerpen daar overstappen op de trein naar Brussel AirPort.
Op Brussel AirPort zoeken naar de uitgang die al snel gevonden wordt en ook de plaats waar de lijn bussen stoppen om mij naar het hotel te brengen. Volgens het bord moet de bus er met een paar minuten zijn maar helaas dat duurde wat langer. Toch ook wel lachen als er diverse bussen voorbij komen met een treurige smily en de mededeling "deze bus heeft geen dienst maar mijn collega pikt u zo op" humor hebben die Belgen wel maar ik heb wel koude voeten. Ik kom uiteindelijk ongeveer om 15 uur in het hotel. Moe en koud
Mijn plan om nog de stad in te gaan laat ik maar varen en geniet van de rust en de mooie kamer en een warm bad

De volgende dag 6.20 uur opstaan en met de shuttle bus naar het vliegveld, inchecken, ontbijten op de luchthaven en dan wachten. In plaats van 10.30 vliegen kunnen we pas om 12 uur het vliegtuig in. Tijdens het wachten de eerste bekenden van het schip ontmoeten.
Verder gaat de vlucht voor spoedig maar we komen wel later aan in Cotonou dan gepland. Maar daar staan Mercy shippers ons op te wachten. We wachten op nog meer Mercy shippers die niet komen en vertrekken laat van het parkeer terrein. Dat is een ervaring op zich. Het is een behoorlijke chaos op het parkeerterrein, van alle kanten komen de auto's die allemaal naar dezelfde uitgang moeten. Daar moet je parkeergeld betalen voor je weg mag rijden. Je snapt het al dat duurt wel even. Na een uur kunnen wij het parkeerterrein afrijden. Een parkeer betaal automaat hebben ze hier nog niet uitgevonden, welkom in Afrika.

De eerste dag op het schip is heel druk. Naar oriëntaties, handtekeningen verzamelen, naar de bank, uitpakken want daar heb ik nog geen tijd voor gehad iedereen sliep al toen ik eindelijk in mijn cabin was. s Middags naar de outpatient en kennis maken met de day crew. De andere verpleegkundige kende ik nog van Madagascar, dat is heel leuk om ze weer te zien en met ze te werken.
Na 2 dagen is het allemaal weer alsof ik niet weg ben geweest. De herrie in de eetzaal. Het eten wat klaar staat. Het delen van de cabin met nog 5 anderen.
Het na het werk even zitten bij het zwembad. Het bij praten met iedereen en nieuwe mensen ontmoeten. Momenteel is de lucht niet helder omdat er een wind waait, de Marhattan, die Sahara zand mee brengt. De temperatuur is rond de 30 graden buiten wel te verstaan. Ik heb me nu al bedacht dat ik meer shirts met lange mouwen mee had moeten nemen omdat het aan boord met airco veel koeler is.

In de outpatient is het nog niet druk zodat we s' middags al vroeg vrij zijn. Lekker zwemmen in het zwembad en zitten in de zon en lezen of kletsen. Of zoals donderdagmiddag met nog 2 Nederlanders naar de lapjes markt gelopen. Wat is het warm en vochtig! en een kleurtje gekregen.

Donderdag morgen is er fire drill. Dat betekende dat om 6.15 uur het brand alarm afgaat. Eerst een lange toon met de mededeling dat het speciale medical team moet komen. Even later 7 korte tonen en dat bekent dat iedereen het schip af moet en aan wal moet gaan en je melden.
Deze brand alarm oefening is elke 2 weken op donderdag maar ik heb nog nooit meegemaakt dat ze dat doen om 6.15 uur in de ochtend. Stond ik daar in pyjama en wreed gewekt uit een leuke droom.

Het is vrijdag de eerste werkweek zit erop