De eerste weken

Zaterdag 21 January
Op zaterdag rijd er een speciale bus om alle Mercy shippers naar de fabric market te brengen. Daar een prachtige lap stof gekocht om een rok en een top van te laten maken.
Er werkt hier aan boord en daycrew in de sterilisatie afdeling die ook kleermaker is. Hij komt elke zondag om onze stofjes en patronen in ontvangst te nemen en er iets moois van te maken.
Ik zit nu op mijn beurt te wachten. Ik hoop dat het resultaat volgende week goed zal zijn best wel spannend.
De stoffen zijn prachtig en er is heeeeeel erg veel keus.
De Afrikaanse vrouwen zien er fantastisch uit.
Je ziet niet veel mannen in spijkerbroek en shirts over overhemden. De meeste mannen dragen de meest veel kleurige broeken met een half lang shirt van de zelfde stof prachtig.

Helaas geen tuk tuk hier en op de brommer achterop mag wel maar is riskant. Wil dat toch moet je een helm van het schip meenemen.
Het verkeer kent geen regels van alle kanten kun je ingehaald worden en het krioelt van de brommers.
Langs de weg zie je veel flessen met benzine staan waarmee de tankjes van de brommers weer gevuld worden.

Terug komen op het schip is ook een item.
In verband met aan andere vorm van bloedings ziekte ( geen ebola) wordt iedereen getemperatuurd bij de poort en voor je het schip opgaat eerst handen waren onder aan de trap

Zondag naar een evangelische kerk geweest ongeveer 30 kerkgangers met veel zingen en dansen.

Dinsdag morgen wachtte ons een grote verrassing. De tent was n.l s'nachts ingezakt door het vele regen water. Alles was nat. We kunnen hier geen patiënten helpen en gaan daarom het schip in om op een lege afdeling de patiënten te helpen. Dat gaat dan niet vanzelf want je mist veel verbandmiddelen en formulieren enz. We hadden ook maar 2 bedden tot onze beschikking.
Gelukkig hebben we deze ochtend maar weinig patiënten.

Heel soms lopen dingen niet goed af. Deze week is er een klein meisje overleden ondanks de enorme inzet van het hele team. Iedereen op het schip bid voor een goede afloop maar helaas. Dat heeft op het schip een grote inpact

Op donderdag avond 26 januari zijn alle Nederlanders uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie bij de Nederlandse ambassadeur. Ook zijn we op zaterdag 28 januari door de koning van Abomey uitgenodigd om in zijn paleis te komen lunchen. De reis er naar toe duurde 3 uur en er was veel te zien onderweg. Nog oude traditionele hutjes, stenen huisjes met golfplaten daken en dan ineens een prachtig praktisch nieuw gebouw ertussen of een grote Rooms katholieke kerk en vele moskeeën. Langs de weg de traditionele tafeltjes en kraampjes om groenten, fruit,noten, water en brood enz te verkopen aan langs rijdende bussen en auto's. De weg was van uitstekende kwaliteit geen kuilen of kapot wel op sommige plaatsen enorme drempels. Daar zijn de drempels in Nederland klein bij.
Eerst zijn we naar een nog bewaard gebleven paleis gegaan wat nu een museum is. Dit paleis staat op wereld erfgoedlijst.
Abomey was ooit de hoofdstad van het koninkrijk Dahomey dat ongeveer rond 1620 zijn eerste koning had de laatste echte koning gaf zich over aan de Fransen in 1894. De huidige koning Houédogni Béhanzin heeft alleen nog een symbolische en ceremoniële functie en vertegenwoordigt een aantal koninklijke families van Abomey.
In een nieuwer paleis mochten wij komen lunchen samen met de koning. Dat was fantastisch . Veel vrouwen in dezelfde kleding (vrouwen van de koning?)onthaalden ons bij de ingang met zang en drum.
Nadat iedereen een plekje had gevonden kwam de koning in traditionele kleding in ons midden zitten en kregen we een lunch met martini, taai kip en geitenvlees, geen kiloknallers dus en in tempo opgefokt vlees, rijst en brood. Het smaakte heerlijk. Tijdens de maaltijd werd en stevig gezongen en gedanst door w.s de vrouwen van de koning. Aan het eind danste de koning zelf mee en nodigde diverse Mercy shippers uit om mee te dansen. Het word een gezellig feestje

Het is nog steeds niet druk in de outpatient daardoor kan ik bijna elke middag even zwemmen en in de zon zitten